Naszemu wieszczowi Cyprianowi Kamilowi Norwidowi przypisuje się ciekawe porównanie: „Kościół i Naród polski są tak ze sobą zespolone jak fresk i tynk. Nie można jednego od drugiego oddzielić, nie niszcząc obydwu". Ta niezwykła, pełna duchowej synergii, symbioza Kościoła i Narodu dokonywała się na różnych poziomach, ale jak zawsze kluczem do jej zrozumienia, były wybitne, charyzmatyczne jednostki, które pociągały tłumy swym autentycznym świadectwem wiary i mądrym umiłowaniem Ojczyzny. Taką postacią na przełomie XIX i XX w., dla polskiego Kościoła i odradzającej się Rzeczypospolitej był redemptorysta, sługa Boży o. Bernard Łubieński, który urodził się 9 grudnia 1846 r. w Guzowie k. Warszawy w rodzinie arystokratycznej. Do Zgromadzenia Redemptorystów wstąpił w Anglii w 1864 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1870 r. w Akwizgranie. Przez pewien czas był sekretarzem angielskiego prowincjała redemptorystów i głosił misje na terenie Anglii. Przyczynił się do powrotu zgromadzenia do Polski w 1883 r. do Mościsk k. Przemyśla. Pomimo częściowego paraliżu nóg głosił niestrudzenie misje ludowe w Polsce i Europie. Zmarł 10 września 1933 r. w Warszawie. Był jednym z najwybitniejszych misjonarzy i rekolekcjonistów pracujących w Polsce na przełomie XIX i XX w. Skutecznie i oddaniem szerzył kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

 

Po zrealizowanym z sukcesem pierwszym projekcie filmowym, opowiadającym historię polskich redemptorystów w czasach II wojny światowej i podczas powojennych komunistycznych prześladowań, duet dokumentalistów reż. Dariusz Walusiak i o. Maciej Sadowski podjął ideę kontytuowania tej filmowej opowieści o dziejach polskich redemptorystów, jako swoistej dokumentalnej retrospektywy. Bohaterem następnego dokumentu, jest osoba jedynego takiego misjonarza wśród arystokratów i zarazem arystokraty wśród misjonarzy – o. Bernarda Łubieńskiego, nestora polskich redemptorystów, wielkiego bohatera i świadka chlubnej przeszłości tego Zgromadzenia na ziemiach Polskich i w Europie.

O. Bernard pozostawił po sobie tysiące stron wspomnień, zapisków, listów i szkiców kazań misyjnych. Jednak, wiemy dobrze, że aby poznać historię życia człowieka, a szczególnie świętego, trzeba nie tylko przeczytać jego spuściznę pisarską, ale też niejako namacalnie dotknąć miejsc, których on dotykał i uklęknąć w kościołach przed ikonami, przed którymi i on klękał. To stąpanie po jego śladach w Polsce, Holandii, Belgii, Wielkiej Brytanii i na Ukrainie dla całej ekipy filmowej było niezwykłą przygodą odkrywania na nowo jego szlachetnej, choć przez lata zgarbionej chorobą, postaci.

Należy wspomnieć o jeszcze jednym ważnym motywie zrealizowanego dokumentu o życiu i apostolskiej pracy o. Bernarda Łubieńskiego. To jego proces beatyfikacyjny, który dobiega właśnie końca. Autorzy pragną, aby ich skromny film był nie tylko hołdem oddanym temu wielkiemu misjonarzowi-redemptoryście, ale także by choć trochę przyczynił się do rozszerzenia jego kultu i wyproszenia u Boga za jego wstawiennictwem cudu, który będzie ostateczną pieczęcią świętości, złożoną na księdze jego pięknego życia.